DAG 1
Na een vlucht van 11 uur kwamen we aan op Netaji Subhas Chandra Bose International Airport in Kolkata, India. We worden verwelkomd door de perfecte temperatuur - we voelen ons zeer welkom, gezien het feit dat we een -2°C Amsterdam verlieten! Het kleine briesje brengt alle kruiden van de Indiase keuken recht onder onze neus.
Na een kort dutje en wat opfrissen zijn we klaar om aan de slag te gaan. Het doel van vandaag is om STC International een bezoekje te brengen. We proberen al onze producenten meerdere keren te ontmoeten tijdens onze bezoeken aan Kolkata. Dat geeft ons niet alleen de kans om te bespreken hoe ze persoonlijk en zakelijk zijn geweest, maar stelt ons ook in staat om de werknemers te interviewen en de samples te bekijken die worden ontwikkeld.
Eén maand voor ons tweejaarlijkse bezoek aan India sturen we ruwe schetsen en moodboards voor nieuwe ontwerpen naar onze producenten. Met die informatie maken ze monsters die we kunnen zien als we aankomen. Als merk weten we precies wat we willen, van detaillering tot stijl, dus het persoonlijk zien van voorbeelden is zo belangrijk voor ons om onze eerste ideeën te zien, voelen en testen. We willen dat de tassen perfect zijn! Daarom hebben we in de meeste gevallen ongeveer 4 vergaderingen nodig om een nieuw ontwerp te perfectioneren. Na het bezoek van twee of drie weken nemen we samples terug en testen ze als een gek. Alleen dan kunnen we erachter komen of de tassen praktisch in gebruik zijn of dat er nog wat aanpassingen nodig zijn.
Liefde op het eerste gezicht
We komen net na de lunch aan, maar we hebben het geluk om nog wat van het huisgemaakte eten van Ipshita's moeder te proeven. Gerechten met kikkererwten, linzen, aubergine en tomaten worden geserveerd met raita, roti en rijst – heerlijk! Elke ochtend maakt ze de lunch klaar voor haar gezin, dat een groot deel uitmaakt van het managementteam van STC: Ipshita's vader en broer zitten ook in het bedrijf. Ipshita woont niet meer bij haar ouders. Ze trouwde een paar jaar geleden met Mohit en is bij hem en zijn gezin ingetrokken in hun ouderlijk huis. Gelukkig kan ze nog steeds genieten van het eten van haar moeder op het werk!
Na de lunch bekijken we de afgewerkte samples en af en toe steekt de monsterman zijn hoofd door de deur om ons te laten weten dat er iets nieuws is afgerond. We onderzoeken de tassen grondig en bedenken ter plekke details, het gebruik van leer of zelfs hele constructies die moeten worden veranderd voordat ze tot een O My Bag bestseller kunnen uitgroeien. Telkens wanneer we iets veranderen, luistert de monsterman naar onze feedback, hij gaat dan terug naar zijn werkplek en lijmt de constructie volgens zijn interpretatie van onze aanwijzingen. Vervolgens laat hij ons het resultaat weer zien voordat hij de hele constructie gaat stikken. Dit bespaart veel leer en werk, want als de tas eenmaal helemaal is gestikt, kunnen er geen wijzigingen meer worden aangebracht en zelfs een kleine aanpassing zou dan een geheel nieuw sample vereisen.
We zijn zeer tevreden over de samples die Ipshita en haar monsterman hebben gemaakt, want ze zien er nu al geweldig uit. De Meghan in leer/suede combinatie is een blijvertje. De andere vier nieuwe items vereisen enkele kleinere en grotere veranderingen, met name in de constructie van de tas. We denken na over riembreedtes, riemconstructies, vormen en maten. Dit zal de monsterman de komende dagen flink bezighouden!
Aangezien Apple de afmetingen van hun laptops heeft veranderd, moeten we onze sleeves aanpassen. Ipshita heeft nieuwe sleeves gemaakt voor elk ontwerp in goedkoper leer, voor de maten 13" en 15". Hiermee kunnen we de maten testen voordat we de sleeves in het duurdere leer maken.
Als we het Leather Complex verlaten is het al donker buiten, wat ons een totaal andere ervaring van de stad geeft. Op de weg terug van het Leather Complex is het druk met al het verkeer van werknemers die na een lange dag weer naar huis gaan. Aan de zijkanten van de straat is het druk met kleine winkels (en als we zeggen klein, bedoelen we echt klein; ze passen maximaal 2 personen in totaal), boeren die hun zelfgekweekte fruit en groenten uitstallen langs de weg, en veel mensen die lopen, fietsen, achter een buffel aan gaan, in een busje zitten of de bus nemen.
Na het controleren van de maten van de sleeves in de Apple Store, waarvan één perfect past en twee nog enkele kleine aanpassingen nodig hebben, vieren we onze eerste succesvolle dag met een traditionele Indiase maaltijd: een voorgerecht van gemengde chutneys, tikka masala en een groentencurry met kokosnoot.
DAG 2
SLECHT NIEUWS
In de ochtend worden we gewekt door een telefoontje. Het is meneer Misra, een van de twee kwaliteitscontroleurs in Kolkata waarmee O My Bag samenwerkt om de productie te controleren en te adviseren. We denken dat het veilig is om te zeggen dat hij de grootste fan van O My Bag is. Helaas had hij heel verdrietig nieuws: zijn vrouw was in de nacht overleden. Ze kenden elkaar al heel lang, en hoewel meneer Misra's eerste poging om contact met haar te krijgen via een romantische liefdesbrief werd afgewezen, gaf hij nooit op. Dat is de geest! Hun relatie begon in 1972 en ze trouwden in 1982.
Na zijn telefoontje veranderden we onze plannen en gingen we eerst naar het verpleeghuis waar vrienden en familie van Tapasi haar de laatste eer konden bewijzen. Er waren alleen mannen bij ons, het is gebruikelijk in de hindoe-gemeenschap dat alleen mannen deelnemen aan begrafenissen. Toen we vertrokken, vertrok de auto met Tapasi erin ook naar de crematie die dezelfde dag plaatsvond. De komende dagen zal meneer Misra veel familie en vrienden ontvangen om samen te zitten en Tapasi te herinneren tijdens een rouwperiode van 13 dagen. Aangezien ze deel uitmaakt van de Brahmin-kaste, worden haar as uitgestrooid in de Ganges-rivier. We hebben meneer Misra en zijn zoon Diptesh een grote knuffel gegeven. We weten hoe diep hun liefde voor haar was en we wensen hen veel kracht toe.
O MY BESTELLING
Het kostte wat aanpassing om na zo'n ochtend weer in werkmodus te komen. Gelukkig was het een flinke rit van het verpleeghuis naar het Leather Complex waar we de familie Springfield zouden ontmoeten. Net als STC is Springfield ook een familiebedrijf. We hebben altijd onze vergaderingen met de vader en eigenaar van de fabriek, en zijn zoons, Ashish en Prabden. De vader houdt ervan om veel grapjes te maken en noemt ons "O My Order". Aangezien hun grootvader onlangs is overleden, waren hun ouders bezig met ceremonies in een ander deel van India, terwijl Ashish en Prabden achterbleven om voor de fabriek te zorgen.
Springfield produceert nieuwe ontwerpen voor onze jachtgroene collectie, die we in herfst-winter 2018 zullen introduceren. Ze zagen er absoluut geweldig uit (waar jullie het ook mee eens waren zo te zien aan de Instagram poll). Dankzij het harde werk van de monsterman in Springfield, evenals Ashish en Prabden, zijn de samples goedgekeurd! De beslissingen die we vandaag hebben genomen gaan voornamelijk over details; veranderingen aan de binnen compartimenten van de Georgia in ons jachtleder en aan de nieuwe portefeuille-ontwerpen. Voor het nieuwe Ella Maxi-ontwerp hebben we echter nog enkele moeilijke beslissingen te nemen. Een laptop paste niet gemakkelijk in de sample , waar we op hoopten. We proberen ook nog steeds een manier te vinden om de handtas in een rugzak te veranderen. Na wat puzzelen en brainstormen samen met Ashish en de monsterman, hebben we het ontwerp gewijzigd en wachten we nu op het nieuwe monster.
PATRICK EN VERONICA
Alle fabrieken en leerlooierijen in het Leather Complex liggen dicht bij elkaar, maar het terrein is een beetje verder weg van het stadscentrum. Dit is handig omdat er in Kolkata zelf zoveel verkeer is dat zelfs korte afstanden minstens 30 minuten duren van punt A naar punt B. Na Springfield arriveren we in minder dan 5 minuten bij de plek van Patrick, de Sheong Shi Tannery. Normaal gesproken is Veronica, zijn vrouw, altijd aan zijn zijde, maar vandaag is het anders. Het is Chinees Nieuwjaar en Veronica is thuis bezig met het bereiden van een groot feestmaal voor hun familie en vrienden... en voor ons! Yay! We zijn zeer verheugd om uitgenodigd te zijn. We zitten samen met Patrick voor een drankje, praten en bekijken de nieuwe leersoorten die hij samen met zijn leertechnicus voor ons heeft ontwikkeld. We bespreken problemen die we hebben met het leer en Patrick legt geduldig het gedrag van het leer uit en laat ons zien hoe hij eerdere problemen heeft opgelost.
Patrick werkt heel hard in de leerlooierij en al het geld dat hij verdient, zet hij apart voor de opleiding van zijn kinderen, maar ook voor sommige kinderen van zijn werknemers die zich in moeilijke situaties bevinden (ze hebben mogelijk niet de middelen om hun kinderen naar school te sturen). Zijn zoon Edwin is net afgestudeerd. Patrick en Veronica geven hem de Harvey Maxi-tas van O My Bag als afstudeercadeau.
NIEUWE FABRIEKEN BEZOEKEN
Na het bezoek aan de Sheong Shi Tannery bezochten we een nieuwe fabriek. Een paar jaar geleden hadden ze enkele monsters voor ons gemaakt, maar destijds konden ze niet de stijl en kwaliteit leveren die we wensten. De fabriek bevindt zich buiten de Leather Complex, dichter bij het stadscentrum. Fabrieken die dichter bij het centrum liggen, zijn heel anders dan die in de Leather Complex. Ze zijn donkerder en smaller. In plaats van grote open ruimtes bestaan ze uit aparte kamers. We geven de voorkeur aan het werken met fabrieken in de Leather Complex, maar we vinden het belangrijk om ook andere fabrieken te blijven bezoeken om iedereen de mogelijkheid te geven zich te verbeteren en te leren.
Tijdens onze afspraak laten ze ons een verscheidenheid aan nieuwe eco-leer zien die ze samen met Patrick hebben ontwikkeld. Het is geweldig om te zien dat ze aan nieuwe stijlen van eco-leder hebben gewerkt. We bespreken details over onze ontwerpen en bekijken hun leer opslag om te zien of we nog mooie lederen kunnen vinden. Net voordat we weggaan merken ze op dat na al het praten over productie er nog steeds één vraag onbeantwoord is: WAAROM winnen de Nederlanders alle Olympische medailles met het schaatsen?
Nieuwe Maanjaar, Valentijnsdag en de aanbidding dag van Shiva: 14 februari is een drukke dag in India! 's Avonds zijn we uitgenodigd om samen met Patrick, Veronica en hun vrienden en familie in Tangra het pre-evenement van het Chinese Nieuwjaar te vieren, wat de oude leerlooierswijk is - voordat de Leather Complex werd gebouwd. Het is nu een Chinatown geworden. Het eten van Veronica smaakte zo lekker en we raakten zo in gesprek met al hun vrienden en familie dat we de drakendans buiten hebben gemist. Bedankt Patrick en Veronica voor de geweldige avond!
Love,
Jessica & Indra
O My Bag
