Productiereis – dag 3 & 4

's Ochtends worden we opgehaald door Swapna, zij runt EMA (Equitable Marketing Association) , een fairtradebedrijf waar we al sinds het prille begin van O My Bag mee samenwerken. Het werd opgericht in 1977 en de arbeiders komen van het platteland om te werken en een fatsoenlijk leven te leiden door verschillende soorten fairtradeproducten te produceren. Naast Swapna hebben we veel contact met Dipanita, de marketingmanager van EMA. Bij EMA zien we graag vooral vrouwen aan de top.

EMA produceert momenteel muziekinstrumenten, geurkaarsen en lederen artikelen. De werknemers zijn allemaal vrouwen, lichamelijk gehandicapt of afkomstig uit minderheidsgemeenschappen. Werken bij EMA stelt hen in staat om een ​​welverdiend fatsoenlijk inkomen te verdienen.

EMA is gevestigd in Baruipur, 40 km van het centrum van Kolkata en de rit duurt ongeveer 1,5 uur. Het is een hobbelige rit door landelijke gebieden rondom Kolkata. Er gebeurt zoveel op straat dat de rit aanvoelt als een reis van 10 minuten. Elke dag sta ik versteld van al het groen langs de stoffige bruine wegen, een mooi contrast.

We komen binnen via een grote rode poort die een beetje aanvoelt als een poort naar de hemel. Eenmaal binnen lijkt het een verborgen paradijs met veel groen, felgekleurde bloemen, een schattig hondje dat rondrent en een licht briesje. Jessica en ik nemen met Swapna plaats onder een grote boom in de schaduw en krijgen wat chai-thee. We kletsen over hoe het met Swapna en haar familie gaat en wat er gaande is bij EMA. Ze is heel benieuwd hoe het nieuwe kantoor is en hoe het met de winkels gaat.

Na de heerlijke thee gaat Jessica met Dipanwita naar de productieruimte en bekijkt de nieuwe samples die EMA voor ons heeft gemaakt. Momenteel produceert EMA voornamelijk items voor onze hunter-collectie (ze maken bijvoorbeeld de populaire Pixie's Pouch). Omdat het mijn eerste keer bij EMA is, maak ik een wandeling door het pand om de opstelling te zien. Zoals de meeste producenten heeft EMA een proefafdeling, een productievloer, een marketingafdeling en een grote lunchruimte waar alle arbeiders samen eten.

Lunch is klaar! Alle medewerkers van EMA lunchen samen om bij te praten en te genieten van hun pauze. De lunch bestaat uit rijst, vis of vlees, groenten zoals linzen, bonen en verse komkommer. We genieten van een heerlijke lunch en complimenteren de kok vriendelijk.

EMA heeft ongeveer 150 mensen in dienst en 60 – 65 mensen overnachten doordeweeks op het terrein. Dit komt doordat sommige werknemers van ver komen en elke dag terug naar huis reizen niet mogelijk is. Hoewel het is toegestaan, blijven er geen vrouwen logeren omdat het niet gebruikelijk is dat een vrouw 's nachts het ouderlijk huis verlaat.

Zaterdag om 16.00 uur gaan de arbeiders naar huis om tijd door te brengen met hun gezin. Ze hebben 3 nachten thuis en komen dinsdag terug naar EMA. De werkdagen zijn van dinsdag t/m zaterdag 4 uur en aanvangstijd is elke dag 10 uur.

Na het ontbijt haalt meneer Misra ons op bij ons hotel. Hij vraagt ​​of hij ons vandaag naar Springfield kan brengen. In de auto naar het Leather Complex horen we wat meer over zijn leven met zijn vrouw, de geweldige zangeres die ze was en hoe ze de beste vriendin van haar zoon was. Het was goed om dit gesprek met meneer Misra te hebben, om te horen hoe hij met zijn verlies omgaat en hoe wij kunnen helpen. In Springfield lieten we hem ons lookbook zien en hij was zo blij om zijn foto en verhaal erin te zien. In het lookbook hadden we over het muziekfestival geschreven, en hij was zo trots om te zien dat we dat hadden vermeld.

Bij Springfield bespreken we de monsters opnieuw. Deze keer waren sommige perfect en klaar om mee terug te nemen naar het hotel en getest te worden door ons team in Amsterdam. Anderen, zoals de Ella Maxi, hadden nog wat extra TLC nodig, dus we kijken ernaar uit om ze de komende week te zien.

SNIJAFVAL NAAR DE NIEUWE COLLECTIE

Een ander voorbeeld dat we in Springfield hebben gemaakt, zijn plantenpotten van leer en canvas. Deze items kunnen worden gemaakt met de leerresten van de grotere tassen zoals de Georgia in Wild Oak .

Onze eco-lederen worden op een zo natuurlijk mogelijke manier gelooid, waardoor vlekken en krassen van de koe zichtbaar blijven op het leer. Daarom moeten de mensen op de productievloer die het leer snijden uiterst bekwaam zijn om de beste delen van het leer te vinden. De voorkanten van de tassen zijn zo gesneden dat er zoveel mogelijk leer van elke huid wordt gebruikt. Alle kleinere onderdelen aan de zijkanten moeten nog bruikbaar zijn voor de onderkant, achterkant, zijkant of binnenkant van de tassen en accessoires. Als er vlekken of krassen zijn, wordt het veel moeilijker om het leer te gebruiken, wat kostbaar is voor de producent. Dit probleem doet zich vooral voor bij lichtere leersoorten, zoals kameel en wild eiken. Daarom krijgen we vaak het verzoek van Springfield, die veel van deze lichtere kleuren van Patrick afneemt, om kleine items in de kleur wild eiken, zodat ze hun leerresten kunnen gebruiken. Portemonnees zoals de Pixies Pouch, Suki Cardcase, Marks Cardcase zijn geweldige voorbeelden van kleinere producten die ons helpen al het leer te gebruiken dat we kunnen. Hopelijk kunnen we na dit bezoek ook de plantenpotten aan onze collectie toevoegen, wat helpt om afval te verminderen en een spannend nieuw item te maken.

EEN BETERE WERKPLEK INSPIREREN

Nadat de veranderingen waren geregeld, ging meneer Misra terug naar zijn familie en gingen we verder met een bezoek aan de nieuwe fabriek van Mahesh van Shri Exports, ook in het Leather Complex. We kennen hem al lang. We hebben ongeveer vier jaar geleden een kleine testopdracht bij hem gedaan, maar moesten de samenwerking met hem stopzetten omdat een van zijn fabrieken niet aan onze normen voldeed.

Om aan deze normen te voldoen was een nieuwe fabriek nodig en het duurde lang voordat de vergunningen waren goedgekeurd. Daarom moesten we op dat moment de productie met hem stopzetten. We waren echter trots om te horen dat hij deze veranderingen echt wilde doorvoeren (we hebben veel beloftes gehoord van producenten die met ons willen werken maar nooit echte veranderingen in hun fabriek doorvoeren). We beloofden hem desnoods de goede kant op te sturen. Tussen onze laatste bestelling en de dag dat hij zijn nieuwe fabriek opende, nam hij contact met ons op, omdat hij wist dat we pas met hem konden werken als de nieuwe fabriek klaar was. Als we nieuwsgierig waren naar updates, zouden we zelf contact met hem moeten opnemen. We bezochten de fabriek om zijn vooruitgang ongeveer 1,5 jaar geleden te zien. Vandaag zagen we eindelijk de fabriek zoals die bedoeld was: met machines, toiletten, lunchtentjes, een tuin en… mensen aan het werk! Het was geweldig om te zien dat hij de nieuwe en verbeterde fabriek met succes kon openen. Het was ook erg leuk om veel bekende gezichten van 4 jaar geleden daar te zien werken. De locatie van de fabriek veranderde, maar zijn arbeiders waren bereid mee te verhuizen.

Mahesh kan trots zijn op wat hij heeft bereikt. Over een paar maanden zullen de auditors voor de SA8000-certificering op bezoek komen en we hopen echt dat zijn harde werk loont en dat hij gecertificeerd wordt! In de tussentijd hebben we zijn team gevraagd om een ​​sample voor ons te maken om te zien of de kwaliteit en stijl aan de O My Bag-normen voldoen. We zijn benieuwd waar het vanaf daar heen gaat!

Na dit bezoek genieten we weer van een geweldige huisgemaakte lunch met het STC-team. Tijdens de lunch horen we over enkele van de problemen die naar voren zijn gekomen tijdens het bemonsteringsproces. Van de drie patroonmakers in STC is er één een paar dagen afwezig geweest en heeft er één een ongeluk gehad. Daarom blijft er maar één over om voor meerdere bezoekende kopers te werken. Ipshita legt ons uit dat ze hoopt ons rugzakmonster klaar te hebben voordat we donderdag vertrekken, maar dat ze er niet 100% zeker van is dat ze het op tijd zullen halen. Duimen!

Liefde,

Jessica & Indra
O mijn tas