We gingen zitten en zoomden in met Roos Kocken , een oude vriend van O My Bag, yogi, pleitbezorger voor gezond leven en plantenliefhebber. We praatten met haar over zelfliefde en de uitdagingen waarmee ze te maken kreeg op haar reis naar zelfacceptatie, en deelden haar tips over hoe je het jaar kunt beginnen met een evenwichtige geest, lichaam en ziel.
Kun je ons iets vertellen over je leven en de reis die je ertoe heeft gebracht yogaleraar te worden?
Hallo, ik ben Roos, ik ben yogadocent. Al ben ik de laatste jaren door een blessure meer een content creator over planten geworden, waar ik later meer over vertel. Ik begon met yoga in 2000 toen ik 15 was, omdat mijn ouders ook yogadocenten zijn. En eigenlijk kwam ik er een paar jaar geleden achter dat mijn oma ook yogales gaf! Dus ik ben een yogaleraar van de derde generatie, wat ik best cool vind. In 2009 ben ik begonnen met lesgeven en sindsdien ben ik les blijven geven naast mijn studie of mijn baan. Daarna begon ik langzaamaan meer en meer lessen te volgen totdat de burn-out bij mijn kantoorbaan me ertoe aanzette om fulltime yoga te gaan geven. Dus ik ben eigenlijk dankbaar dat mijn burn-out me heeft geholpen om fulltime yogaleraar te worden.
Wat vind je leuk aan yoga?
Het is natuurlijk een geweldige manier om sterker en flexibeler te worden, maar ik vind het geweldig dat je je er het meest gecentreerd door voelt. Omdat ik ADHD heb en mijn hersenen erg druk zijn, is mediteren erg moeilijk voor mij omdat ik snel afgeleid raak en niet stil kan zitten. Maar met yoga is het als een bewegende meditatie. Dus ik ben iets aan het doen, maar ik ben in het moment en ik ben op die manier mindful.
Je bent heel open op je sociale media over ADHD, kun je ons vertellen hoe yoga je helpt om in harmonie met ADHD te leven?
Ik sta echt open voor alle dingen die ik voor mezelf heb meegemaakt, zodat ik me niet schaam om hen heen. Maar ik deel ze ook op mijn Instagram voor het geval het anderen helpt te zien dat andere mensen het ook moeilijk hebben. Dus ik heb ADHD, waar ik ongeveer vijf jaar geleden eigenlijk de diagnose van kreeg. Ik heb ook hoofdletsel, wat resulteerde in een blijvende hersenschudding (Post Concussion Syndrome) nadat ik ongeveer twee jaar geleden viel en mijn hoofd stootte. Ik krijg nog steeds hoofdpijn, vooral als ik te veel doe of als ik een drukke sociale dag heb of als ik moet autorijden.
Yoga heeft me geholpen met herstel en ook met het omgaan met mijn ADHD. Ik wist bijvoorbeeld niet dat ik ADHD had toen ik jonger was, omdat het bij vrouwen en meisjes veel minder gebruikelijk is om de diagnose te krijgen. We worden beschouwd als veel beter in het verbergen van onze symptomen en we krijgen meestal pas de diagnose als we wat ouder worden. Ik ging door de universiteit en behaalde een masterdiploma zonder iets van ADHD af te weten, maar met behulp van alleen yoga en meditatie. Ik was nooit gestructureerd, maar met een paar bepaalde oefeningen, zoals de yogareeks met vloeiende bomen , kon ik me beter concentreren op het studeren voor mijn examens. Yoga hielp me mijn symptomen te beheersen zonder ADHD-gerelateerde medicijnen te nemen - omdat ik niet eens wist dat ik ze mogelijk nodig had!
Wat vind je van goede voornemens voor het nieuwe jaar en hoe beheer je je eigen mentale en fysieke prestaties?
Ik sta niet achter het concept 'Nieuwjaarsresoluties'. Resoluties duren meestal niet erg lang en zijn niet nuttig. Maar ik hou er wel van om aan het eind van het jaar doelen voor mezelf te stellen. Ik doe eigenlijk een specifieke cursus waarin we bekijken wat er vorig jaar is gebeurd, waar ik trots op ben, wat er te verbeteren valt, en vervolgens realistische langetermijndoelen stellen, inclusief kleine stappen in de richting daarvan.
Ik werk graag naar doelen toe vanuit acceptatie en vanuit wat ik graag zou willen doen en niet wat ik haat. Het helpt bijvoorbeeld om je doelen niet te baseren op “Ik haat mijn lichaam en ik moet het veranderen”, maar in plaats daarvan de focus te verleggen naar “Ik zou graag fitter willen zijn of een beter uithoudingsvermogen hebben omdat ik me dan beter zal voelen”. En stel vervolgens doelen om buiten te gaan wandelen, iets actiefs te doen dat je leuk vindt. Het hoofdletsel leerde me ook het belang van rust. In plaats van bijvoorbeeld te zeggen "Ik wil elke dag yoga doen", kun je proberen een realistischer doel te stellen - een of een paar keer per week. Omdat je het waarschijnlijk niet elke dag kunt doen; op sommige dagen ben je te moe of heb je niet genoeg tijd om het te doen, en dat is oké. Je hebt altijd balans nodig bij het stellen van deze doelen. Kortom, stel doelen vanuit liefde, niet vanuit haat, en concentreer je op iets dat verbeterd moet worden in plaats van te veranderen, en kijk hoe dat voor jou werkt.
'Toxische positiviteit' is een term die wordt gebruikt om de druk te beschrijven die we onszelf opleggen om aan onrealistische verwachtingen te voldoen. Hoe zorg je ervoor dat je in balans blijft?
Het zit al in de term – 'giftige' positiviteit, wat natuurlijk niet goed is. Het is echter een uitdaging voor mij, omdat ik persoonlijk zeer positief ben en altijd probeer het goede in situaties te zoeken. Soms moet ik een stap terug doen en herzien, aangezien mijn onmiddellijke reactie is om te proberen de positieve kanten van die situatie te zien. Maar eerst hebben mensen tijd nodig om op een gezonde manier te verwerken wat er met hen gebeurt in plaats van de focus te verleggen naar alleen het positieve. Maar uiteindelijk ben ik dankbaar voor al die heftige dingen die me zijn overkomen, zoals burn-out, hoofd- en knieblessures. Ze brachten daarna allemaal nog steeds iets moois in mijn leven. Ik kon een fulltime yogaleraar worden, leren hoe ik mijn lessen kon aanpassen om meer inclusief te zijn voor mensen met blessures of handicaps, en leren hoe ik het rustiger aan kon doen en tijd kon nemen voor zelfzorg.
Vroeger noemde ik mezelf altijd een body positivity ambassador. Maar toen leerde ik hoe zelfs deze term verkeerd kan overkomen, alsof we altijd positief over ons lichaam moeten zijn. We mogen dingen zeggen als "Hé, ik zou graag sterker willen zijn of een beter uithoudingsvermogen willen krijgen". Dus begon ik in plaats daarvan lichaamsliefde te zeggen. Sommige mensen gebruiken de term 'radicale zelfacceptatie', die ook klopt met wat ik nu geloof.
Ik deel nu graag echte verhalen en foto's. Enkele jaren geleden selecteerde ik altijd de foto om te posten waarop ik er het dunst uitzag. Ik heb niet gefotoshopt, maar ik zou altijd de foto selecteren waarop ik in een perfecte positie zit met mijn buik naar binnen. Gelukkig, Ik ben er klaar mee. Het is bevrijdend om me daar geen zorgen over te hoeven maken en niet te fixeren op hoe dun ik eruit zie, maar bijvoorbeeld waar de yogahouding geweldig is. Of soms zijn het gewoon foto's van mijn gezicht dat er van streek uitziet omdat ik al weken hoofdpijn heb. En dat is dus een van de dingen die ik graag doe om het echt te houden op sociale media, om te delen dat het oké is om niet oké te zijn en dat je vooral liefde van jezelf verdient. Ik heb ook een gratis online cursus over zelfliefde en zelfacceptatie. De manier waarop je tegen jezelf praat hoeft niet altijd positief te zijn, maar wel aardig. Het is belangrijk om jezelf te behandelen zoals je je beste vriend zou behandelen, met liefde en vriendelijkheid.
Hoe zou je een evenwichtige levensstijl omschrijven?
Ik zou zeggen dat een goede balans actief is, maar ook rust waardeert. Hetzelfde met eten: we zeggen vaak dat we over het algemeen gezond proberen te eten, maar dan hebben we een “cheat day”. Ik haat dit woord omdat je gewoon eet waar je lichaam naar hunkert, dus waarom noemen we dit vals spelen? Het is gewoon soms gezond eten en soms eten waar je op dat moment zin in hebt, zoals zoute snacks of chocolade. Dus, een balans vinden in OK zijn met die keuzes. Sommige dagen ben je aan het trainen en zweet je en sommige dagen heb je rust nodig en doe je gewoon een dutje op de bank.
Het is belangrijk om een balans te zoeken tussen sociaal zijn en niet te sociaal zijn. Ik word erg moe van sociale interacties, vooral de laatste tijd, maar ik vind ze erg leuk. De balans vinden tussen samen zijn met je vrienden, maar ook tijd voor jezelf maken. Dus ik denk dat activiteit, eten en connecties de belangrijkste dingen zijn om een balans in je leven te vinden.
Hoewel, ik zou graag nog één ding willen toevoegen: maak tijd vrij voor dingen waar je van houdt. Doe wat kunst, ga hardlopen, zorg voor je huisdier - af en toe is het nodig om dingen te doen waar je blij van wordt. Voor mij maakt het verzorgen van mijn planten me heel gelukkig. Vooral toen yoga mijn werk werd, begonnen planten me zen te brengen elke keer als ik me verdrietig voelde. Als mensen van planten houden, zou ik het leuk vinden als ze mijn plantenpagina bezoeken. Ik heb ook een leuke basisvideo over plantenverzorging , die voor velen nuttig kan zijn!
Kun je enkele tips delen over hoe je je mentale welzijn kunt verbeteren door te leren over liefde voor het lichaam?
Zoals ik al eerder zei, had ik vroeger een eetstoornis. Ik ben opgegroeid met ballet, dus mijn gedachten waren gericht op "het perfecte lichaam is erg mager, geen rondingen" en dat is niet mijn lichaam. Toen ik leerde en over mijn eetstoornis heen kwam, was het verbazingwekkend voor mij om te beseffen hoeveel tijd ik heb! Hoeveel vrijheid ik voelde door me niet altijd bewust te zijn van mijn uiterlijk, niet altijd na te denken over hoe ik zit, en me zorgen te maken of mijn buikhuid opgerold is. Ik kan echter gewoon zitten en dat is prima, want dat is mijn huid en die plooit. Ik wil dat mensen daar ook komen en die vrijheid voelen en de extra tijd die het je geeft om je te concentreren op dingen waar je van houdt.
Een goede tip zou zijn om je te concentreren op de dingen die je leuk vindt in plaats van op het negatieve. Ik was bijvoorbeeld heel negatief over delen van mijn lichaam. Dus ik dacht aan één ding dat ik leuk vond en voor mij - heel willekeurig - waren het mijn onderarmen. En elke keer dat ik, laten we zeggen, aan het fietsen was, keek ik naar mijn benen en dacht dat ze dik waren. Ik zou dan tegen mezelf zeggen "nee, mijn onderarmen zijn geweldig!". Het is heel belangrijk, en mooi, om je geest te trainen om van kritiek te gaan naar je te concentreren op het goede. Toen dat eenmaal een beetje gelukt was, kon ik beginnen met het toevoegen van andere lichaamsdelen die ik leuk vond. En toen werd het langzaam maar zeker normaler om mezelf een compliment te geven. Je begint te leren hoe je je hersenen kunt omleiden. Uiteindelijk wordt het gemakkelijker om aan je lichaam te denken vanuit een plaats van liefde en acceptatie.
We zijn Roos erg dankbaar voor het deelnemen aan dit gesprek over wellness in het nieuwe jaar en hoe belangrijk het is om je te concentreren op dingen die je leuk vindt aan jezelf en je lichaam. Meer over Roos en de cursussen die ze aanbiedt vind je op haar website en volg haar plantenpagina en yogapagina op Instagram.
Liefde,
